donderdag 4 februari 2010

Koel en warm winterlicht in het Noorderplantsoen

Bij een opening van een expostie werd ik aangesproken door de partner van een goede klant. Ze had drie jaar geleden een bijna af schilderij gezien van het Noorderplantsoen met schaatsers. Het leuke van dit soort situaties is dat diegene soms een beter beeld heeft onthouden van een schilderij als de maker zelf. En dat zie ik ook als een soort kompliment. Het beeld wat je hebt geschapen heeft misschien meer indruk gemaakt op een toevallige kijker dan op je zelf. Toen ik het schilderij na enig zoeken had teruggevonden en aan de atelier wand had opgehangen begreep ik zelf niet waarom ik dit schilderij met veel potentie zo harteloos terzijde had geschoven. Het ging om bovenstaand schilderij.

Van dezelfde plek had ik vorig jaar ook schaatsers geschilderd. Zonder me bewust te zijn van de eerdere versie die op het atelier in de schappen stond. Toen ik de zonnige versie gisteren eindelijk had afgeschilderd en naast de recente versie had opgehangen viel me weer op hoe anders elke dag in ons land kan zijn. Het ene baad in een soort warme gloed en veel warme tonen met rode oker en gele okers en met sterk contrast in de schaduwen. De koele versie is meer tonaal met kleuren die op het palet dicht bij mekaar liggen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten