vrijdag 23 juli 2010

Stukje in het Dagblad

Afgelopen week is het eindelijk gelukt om het schilderij te een goed einde te brengen. Wat meer doortekening in het blader dek en de figuren nog iets verder uitgewerkt.


Afgelopen maandag ben ik geinterviewed door een aardige journaliste van het Dagblad van het Noorden met als aanleiding het beroep van buiten schilder en het gegeven dat ik in de zomerperiode gewoon doorwerk. Er moest ook een actie foto genomen worden. Dat werd de plek in het Noorderplantsoen waar ik de oude melk salon aan het schilderen ben die zo mooi in het warme zonlicht baad.

En hieronder het interview. (hoop dat het leesbaar is, zo niet dan zet ik het er later beter op)



Gebonden aan het licht

AAN HET WERK
Sommige beroepen varen wel bij de
zomermaanden. Niks vakantie vieren,
werk aan de winkel! Dagblad
van het Noorden zoekt deze noeste
werkers op. Vandaag: kunstschilder
Joost Doornik.
H
Door Marijke Brouwer
Het strand van Katwijk is met kunstschilder
Joost Doornik meegereisd,
merkt hij als hij zich in het Noorderplantsoen
in Groningen installeert om een
schilderij af te maken. Hij klapt zijn schildersezel
uit, opent zijn koffertje met talloze
tubes olieverf en prepareert zijn palet.
Maar overal zand.
Dat komt, Doornik schilderde afgelopen
week aan zee, bij Katwijk. Hij legde de
kitesurfers vast, de branding, de eeuwig
spelende kinderen, de wolken. De werkelijkheid
kortom.
Dat doet hij altijd en overal. Als kind
begon hij ermee. Een jaar of elf zal hij
geweest zijn toen hij serieus begon te
tekenen. Had hij potlood en papier voorhanden,
dan trachtte hij de wereld om zich
heen te treffen. Zijn handen en voeten
tekende hij, de tuin, de dieren, zijn broers
en zussen. "Ik kom uit een groot gezin, van
zes kinderen, maar al gauw wilde niemand
meer model zitten. Zelfs niet even."
Het gaf niet, hij tekende stug door, doorliep
Academie Minerva om zich het schilderen
eigen te maken en ergens in die tijd,
rond zijn 21-ste, waagde hij de stap naar
buiten. Hij maakte in de Grachtstraat een
schilderij van de Grachtstraat, want hij zag
geen betere manier om de bomen de suggestie
van echt mee te geven. "Het was
spannend, ik vond het eng. Als je buiten
schildert, kijken de mensen over je schouder
mee. Je bent onbeschermd voor al die
ogen en je bent je overbewust van jezelf."
Intussen weet hij niet meer beter. "Ik ben
een soort praatpaal", zegt hij en hij heeft
zich erbij neergelegd. Het ’Hé Picasso!’ kan
hij inmiddels dromen, hij kijkt er niet meer
van op dat willekeurige voorbijgangers hem
uitleggen hoe hij kleuren moet mengen, de
aangeschoten types, de aandachttrekkers –
hij kent ze en hij doet één ding en dat is
zich concentreren op zijn werk.
Zijn dagen zien er altijd anders uit. Regent
het, dan blijft hij binnen. Een klus in
de sneeuw kan hij met een dik pak kleren
aan en af en toe een stukje rennen net
klaren, vanonder een vissersparaplu. Zomer
is schilderseizoen bij uitstek. "Ik ben gebonden
aan het seizoen en aan het licht."
De zomer geeft hem tijd zijn schilderij
midden in het Noorderplantsoen te maken
en af te maken. Hij kijkt op zijn horloge. Hij
weet dat hij aan het tafereel begon toen er
een bepaalde lichtinval was, waarvan hij
niet veel kan afwijken. Hij pakt zijn fiets,
een oude Gazelle waarin hij speciaal het
achterwiel van een postbodefiets heeft
laten zetten zodat hij niet zuinig hoeft te
zijn met zijn bagage. Voorop in een krat
vervoert hij ezel en kunstwerk. Hij weet
waar hij de vorige keren stond. Op diezelfde
plek pakt de schilder zijn spullen uit en
werkt, stapt een pas naar achteren, kijkt,
kijkt nog eens en strijkt de kwast over het
doek. Hij verfraait. En verfraait.
Onverstoorbaar schildert hij. Fietsers en
brommers razen voorbij, wandelaars maken
een praatje, vogels in het bladerendek boven
hem houden zich geen seconde stil. De
mensen complimenteren hem, bevragen
hem en jawel, zij roepen kunstenaar tegen
hem. Van Gogh is het vandaag en degene
die het roept steekt triomfantelijk zijn
duim omhoog. Doornik ziet het niet. Doornik
schildert.
Joost Doornik
Joost Doornik (1964) schildert niet alleen het
dagelijks leven in Groningen en Katwijk,
maar doet dat overal, ook bijvoorbeeld in
Italië en Frankrijk. Hij is daarnaast docent
aan de Klassieke Academie in Groningen en
heeft een galerie aan de Munnekeholm 22 in
Groningen. Meer informatie:
www.JoostDoornikblog.com en
www.doornik-schelfhout.nl

woensdag 21 juli 2010

Op de boot met Xxl art.











Vandaag was het een tweede vaardag voor mij met de organisatie van Xxl Art (www.xxlart.com) en collega schilder Enst Voss uit Amsterdam om weer een stuk van de kust van Groningen te schilderen. Ook waren Esther v.d. Meer van het Dagblad van het Noorden en Harry Kraaij en aanhang op de boot mee.
We voeren met de M S Triton www.noordzee-expedities.nl
Hier ligt het schip in de haven van Delfzeil op te wachten op de de gasten.

Enst Voss bij bij zijn geprepareerd doek


Het idee is om de hele kust van Nederland op doek vast te leggen voordat de dijkverzwaringen zijn beslag krijgt en zo een moment opname te maken van een kust die over een aantal jaren verandert zal zijn. Dit gaat op doeken met een vast formaat van 50x250 cm.
Ik begin op de houtskool tekening met het aanbrengen van de verf met een paletmes om tempo in het schilderen te brengen.


En met een kwast werk ik de partijen in elkaar over.


Harrie Kraaij en Esther van der Meer houden me in de gaten terwijl ik in een race tegen de klok en het veranderende licht schilder.

Precies zoals de schipper voorspeld had veranderde de stroming om twee uur en draaide het schip een slag en moesten we de hele constructie van de reling losschroeven en weer op de andere zijde vast maken.

En zo hadden ze heel slim een constructie bedacht waarmee het doek vast zit op een schot die met twee kantelbare poten in een houder past waarop je je spullen kan neerleggen.



Dit is het schilderij (een groot deel) van Ernst.






En dit is mijn resultaat. Het licht draaide en het weer sloeg iets te snel om en werd wat heiig als voorbode voor een donderbui. Er zit me nog iets te weinig relief in het beeld maar misschien op een andere locatie met meer afstand komt het beter tot zijn recht.

vrijdag 16 juli 2010

Plein air schilderen in Katwijk, dag zeven.



Op onze laatste dag moesten we eerst alles opruimen en ons huis ontruimen. Daarna zijn Hans Fersvelt, Piet Groenendijk en ik naar het strand bij de monding van de oude Rijn gegaan. Verscholen tussen de strandhokjes hebben we nog geprobeerd om de kitesurfers te schilderen. Maar na verloop van tijd komt het palet en het schilderij toch onder een lichte waas van zandkorrels te zitten.

donderdag 15 juli 2010

Plein air in Katwijk, dag zes.








Vanochtend weer met Hans Versfelt richting strand vertrokken. Het was mooi wolkig weer maar wel een harde wind. We verscholen achter de strandhokes en probeerde terwijl we gezandstraald werden schilderijen, te maken. Hans kon niet helemaal zijn draai vinden maar koos uiteindelijk de kitesurfers. Hij schildert altijd met een redelijk beperkt palet van gebrande siena, ultramarijn, indisch rood, gele olker, schevenings middel rood en geel en titaan wit.

"Kitesurfers op winderige dag" 25x40 cm Hans Versfelt


"Wolken boven strand van Katwijk" 50x60 cm Joost Doornik

Daarna was er de officiële opening in het strand (expositie) paviljoen ter hoogte van de kerk van Katwijk met het werk van alle deelnemende kunstenaars. Een drukte van belang en een bonte wand van schilderijen wat de bezoekers niet al teveel afschrikte want er werd gelukkig werk verkocht.


Gineke Zikken met links haar mooie schilderijen.

Hoekje van Hans Versfelt en mij.

woensdag 14 juli 2010

Plein air in Katwijk, dag vier..

"Strandpaviljoen met ijsco' Hans Versfelt




Vandaag begon de dag zonnig en Hans Versfelt en ik zijn gezamenlijk naar het strand gegaan om hetzelfde onderwerp aan te pakken; een strand paviljoen met een grote ijsco voor de ingang.
Hans zat iets naar links en ik keek er meer vlak langs.



"Vlaggen en ijsco" 60 x 45 cm Joost Doornik

dinsdag 13 juli 2010

Plein air in Katwijk dag vier







Gisteren was een rust dag. Wat door Katwijk en de duinen gefietst waarbij ik toevallig weer op Hans Versfelt ben gestuit die net in de duinen wilde gaan schilderen. We hebben qua stijl en interesses wat overeenkomsten en daarom was ik niet heel verbaasd om hem daar naast dat afgelegen paadje te zien zitten. Na samen de omgeving nog wat verkend te hebben werden we overvallen door een hoosbui vanuit zee. In een complete warme douche bui zijn we naar huis gefietst.
Vandaag weer vroeg opgestaan bij een lichte bewolking en flauw licht dat de hele ochtend bleef.
De Koepelduinen richting Noordwijk ingefietst op zoek naar een mooi duin onderwerp wat ik al vrij snel vond. Duinen in flauw strijklicht richting Noordwijk. Daaraan gewerkt van 9 tot 12:30.



"Coepeldynen richting Noordwijk"


Nadat ik m'n ezel had opgezet kwam een korte maar felle bui over die me dwong om met ezel en al beschutting te zoeken in een strandhokje. Na nog twee korte buitjes kon ik eindelijk aan de slag en bleef de zon schijnen. Dus eerst het water van het paneel afgewapperd en toen aan de slag met de zee en het laatste zon licht. Nadat ik de zee had geschilderd ben ik met de ezel verhuisd naar een plek waar twee meisjes in de branding aan het spelen waren.

zondag 11 juli 2010

Plein air in Katwijk dag drie.







Het weer is perfect en ik kom nu een beetje op streek.
Vandaag twee nieuwe doekjes gemaakt, eentje 's ochtends en eentje 's middags.
De schijnbaar typische badhokjes van Katwijk zijn zeer schilder geniek. dus vandaag was het weer een fijne schilder strand dag.



Dit schilderij is begonnen om 8:30 toen het strand langzaam vol liep met badgasten.

Deze scene trof ik tussen de middag achter de badhokjes als de katwijkers? bij mekaar gaan
zitten in de zon.

"Duingezicht" Hans Versfelt
Hans keerde deze dag het strand de rug toe en schilderde dit schitterende duingezicht met zicht op Katwijk. Dit schilderij is bij de opening van de expositie in het paviljoen terecht aangekocht door het Katwijks museum.

zaterdag 10 juli 2010

En plein air in Katwijk aan zee.




Van 9 t/m 16 juli zit ik in Katwijk aan Zee en doe daar mee aan het plaatselijke buitenschilder festival. Elk jaar worden 12 schilders uitgenodigd die in en rondom Katwijk schilderen en hun werken direkt in het paviljoen op het strand bij de kerk exposeren. Vrijdag ochtend heel vroeg opgestaan, mijn familie vaarwel gekust en in een rechte lijn naar de kust van Katwijk gereden.
's Middags meteen een klein paneeltje opgezet op het strand. Ik had thuis 14 paneeltjes geprepareerd met strand oker geel.


Het was begin van het weekend en de vakantie periode was aangebroken en bloedheet dus op een gegeven moment was ik omringd door familie's die aan de waterkant verkoeling zochten.


De organisatie had op het strand een paviljoen opgezet waarin alle werken komen te hangen.

Op dag twee ben ik met mijn huis genoten (we slapen in een luxe bungalow) Hans Versfelt en Dorien van Diemen naar het strand dicht bij de camping gegaan om het nog lege strand om 7 uur te schilderen. Na twee uurtjes was ik klaar met een leeg strand en een cabine in de ochtend zon.

"Strandcabine in de ochtendzon"

"Badhokje op vol strand" Hans Versfelt

Deze ochtend kwam Hans Versfelt iets later en verschool zich tussen de badhokjes om het strand te schilderen wat langzaam volstroomde met badgasten op deze hete dag.

En toen het drukker werd een strandgezicht richting Katwijk met strand gasten. Ik moest wel vijf keer verkassen door het opkomend water.