Terug in de café de Beurs

Waar een opknap beurt van de gevel van café de Beurs al niet goed voor is. Namelijk een nieuwe kans voor het maken van een schilderij in mijn eens favoriete schilderplek. En waarom is het dan niet meer mijn favoriete plek? Wel, omdat er al een paar jaar zonneschermen voor de ramen hangen die er met name in de herfst en winter binnen een sombere en duistere boel van maken. Veel te donker kortom. Maar sinds ze een tijdje rondom het pand een fikse steiger hebben opgetrokken, valt er nu weer licht binnen omdat daarvoor de zonneschermen moesten wijken.


In deze situatie kijk ik recht op de leestafel en het koele licht van buiten en het warme lamplicht maken een spannende warm en koel licht scheiding op de witte blouse van de man. Voor de koelere figuren bij het raam ga ik in tegen mijn eigen regels: d.w.z. nooit zwart gebruiken. Maar nu gebruik ik het dus wel met mijn grote tube paynes grijs van scheveningen die ik tijden geleden heb gekocht van een jongen die me op straat een partij grote tubes incourante kleuren scheveningen verf aanbod voor een zacht prijsje.


Zoals nu algemeen bekend mag worden veronderstelt gebruik ik deze foto niet als schilder voorbeeld maar vond het een te mooi plaatje om niet vast te legen met mijn nieuwe camera; de canon s90. Een mooi compacte camera die zich als spiegel reflex laat bedienen. Dus je kunt sluitertijd en diafragma handmatig instellen. Dit zorgt er voor dat je de licht/donker verhouding bijna precies zo kunt fotograferen zoals je hem opdat moment zelf ziet.