De gebaksvitrine van Doppio

Omdat ik de vrijheid heb en de dag rustig wil beginnen kom ik 's ochtends graag bij Doppio in Groningen aan de Brugstraat. De ruime koffiebar bevindt zich om de hoek van mijn atelier en dat is ook een handige afstand. Schilder ideeën ontstaan vaak door te kijken en te zoeken in mijn naaste omgeving of op weg naar het atelier. 

Na bijna dagelijks voorbij de vrolijke selectie aan gebak te binnen te lopen vormde zich een idee over een schilderij. Na permissie te hebben gevraagd kon ik aan de slag en stelde mijn ezel op in de ruime ingang. De tafels waar ik bij stond waren niet meer in gebruik vanwege de ruimte die de corona check in gebruik nam door het personeel. 

Haverwege het schilderproces wilde ik de onderste rand afsnijden en er een liggend formaat van maken maar na ampel beraad met collega's is er toch besloten om om het schilderij in een wat rustiger vierkant formaat te houden.

 De positie van schilder en ezel ten opzichte van de vitrine. Ik vond een wat schuine vitrine mooier dan deze hele rechte.

De Vismarkt acht jaar later

Een paar weken geleden bladerde ik door mijn opslag aan schilderijen in mijn atelier en stuite op een schilderij van een jaar of acht geleden van de Vismarkt die netjes ingelijst stond te wachten op betere tijden.

Ik had het geschilderd in de winter en toen had ik nog mijn Ijslandse hond Hugi die overal met mij mee ging. Meesttijds was hij aangelijnd maar op de vochtige koude tegels van de ingang van de Korenbeurs begon hij te bibberen en dan mocht hij een tijdje rondscharrelen op de markt om op te warmen. Als je goed kijkt is hij te vinden in het schilderij. De reden dat ik het schilderij had opgeborgen was dat ik gewoon niet tevreden was over het effect van het licht van de kraampjes. Het werkte niet zoals ik het in mijn hoofd had.

Omdat ik al die jaren niet heb stilgezeten en soms ook nog wat had opgestoken onder andere door de samenwerking met Hans Versvelt, durfde ik het nu aan om het schilderij weer onder handen te nemen. Zo zag ik dat hij bij een zelfde type schilderij van de Vismarkt de gewoonte had om de lucht en omgeving van de verlichte kraampjes donkerder te schilderen dan ik het interpreteerde op dat moment. Deze simpele toepassing om alles te verdonkeren waar geen kunstlicht scheen, was een prima oplossing om het schilderij weer vlot te trekken.