De Vismarkt acht jaar later

Een paar weken geleden bladerde ik door mijn opslag aan schilderijen in mijn atelier en stuite op een schilderij van een jaar of acht geleden van de Vismarkt die netjes ingelijst stond te wachten op betere tijden.

Ik had het geschilderd in de winter en toen had ik nog mijn Ijslandse hond Hugi die overal met mij mee ging. Meesttijds was hij aangelijnd maar op de vochtige koude tegels van de ingang van de Korenbeurs begon hij te bibberen en dan mocht hij een tijdje rondscharrelen op de markt om op te warmen. Als je goed kijkt is hij te vinden in het schilderij. De reden dat ik het schilderij had opgeborgen was dat ik gewoon niet tevreden was over het effect van het licht van de kraampjes. Het werkte niet zoals ik het in mijn hoofd had.

Omdat ik al die jaren niet heb stilgezeten en soms ook nog wat had opgestoken onder andere door de samenwerking met Hans Versvelt, durfde ik het nu aan om het schilderij weer onder handen te nemen. Zo zag ik dat hij bij een zelfde type schilderij van de Vismarkt de gewoonte had om de lucht en omgeving van de verlichte kraampjes donkerder te schilderen dan ik het interpreteerde op dat moment. Deze simpele toepassing om alles te verdonkeren waar geen kunstlicht scheen, was een prima oplossing om het schilderij weer vlot te trekken.