maandag 21 december 2009

Mooiste en kortste dag


Update 15-1-2010. Nog één middag heb ik kunnen wijden aan het schilderij. Wel wat fris maar met de verse sneeuw van het afgelopen weekend kon ik er nog een paar uur aan werken. Dit is waarschijnlijk de definitieve versie.

Keimpe belde me uit bed want de zon scheen en er was gisteren weer een pak sneeuw gevallen.
Dus ik hijs me in drie broeken en twee jassen en ga naar het atelier om de schilderspullen te halen. Op weg naar het park fietste ik langs deze scene en dit kon ik niet weerstaan.


Het was twaalf uur dus ik had zo'n drie uur om dit vast te leggen. En Keimpe moest maar even wachten.

En dit is het resultaat.


zaterdag 19 december 2009

Tweede sneeuwdag in het Noorderplanstoen

Deze is van Keimpe van der Kooi +- 30x20 cm Golden acryl op paneel (te verwerken tot -8 C)

Deze is van mij. 60x50cm Olieverf op doek. ( olieverf te gebruiken tot -8 c of meer)

Keimpe en ik konden het toch niet laten om deze kans te benutten om voor een tweede dag in het Noorderplantsoen in Groningen onze ezels in de sneeuw op te zetten. Omdat op deze datum de zon bijna op zijn laagste stand staat hadden we een heel lage zon die met moeite boven de bomen uit piepte. Nog een schaduw schilderijmet de zon in de rug zat er helaas niet in en Keimpe besloot al snel zijn ezel om te keren en tegen de zon in te schilderen. Uiteindelijk was dat een goed idee maar het kostte me enige moeite mijn oorspronkelijke idee los te laten dus ging er kostbare tijd verloren met treuzelen en kijken. Binnenkort zal ik Keimpes schilderij er bij op zetten, nl de moeite waard om de composities te vergelijken.

vrijdag 18 december 2009

Posted by Picasa

Sneeuw dag in het Noorderplantsoen


Vandaag met collega schilder Keimpe van der Kooi weer naar het Noorderplantsoen voor een tweede schilderdag in de sneeuw. Aan de einde van de ochtend was het opgehouden met sneeuwen en toen ik naar het park fietste brak zelfs de zon door en veranderde de wereld op slag. Zeer lange schaduwen door zon die bijna op z'n laagste stand van het jaar staat.


We waren eigenlijk te laat want het licht was net optimaal. Je moet er eigenlijk al staan voor dat het onderwerp in zijn optimale licht baad. Maar geen gedraal want zoveel sneeuw hebben we in Nederland niet. Compositie in schetsen met houtskool en dan met de grote kwast het doek vol smeren met paars blauw en de bomen.

Dan goed kijken naar de doortekening in de schaduw en kiezen voor één soort lichtval


Het palet heeft toevallig dezelfde verdeling als de voorstelling. Boven warm tonen en beneden en mix van doorgemengde koelen.




donderdag 17 december 2009

Zware sneeuw in Groningen en dan naar buiten



Dit valt niet te missen. Zware sneeuwval midden december (nog nooit eerder meegemaakt)
Omdat de sneeuw niet ophield met vallen de stoute schoenen aangetrokken en de stad in geglibberd. Maar eerst een nieuwe vissersparaplui gehaald want de vorige ligt op de bodem van het Lauwersmeer. Dan snowboots aan en naar het Noorderplantsoen. Eerlijk gezegd val ik in het geval van een kompleet nieuwe situatie terug op mijn vertrouwde omgeving als startpunt.
Na enige twijfel gekozen voor een stukje pad langs de gracht. De bomen vormen een soort boog, altijd handig voor de compositie. Omdat het flink door sneeuwde is zo'n grote plu een vereiste. Dan bijv snowboots, twee broeken over elkaar aan, handschoenen, goeie muts en eigenlijk als je zit nog een deken over de benen.


De paraplui staat stevig in de bagage drager geprikt. Soms gleed een lading sneeuw in m'n nek omdat ik onder de rand zat. Verder moet je het palet zo sneeuw vrij mogelijk houden door het steeds schoon te blazen.
Op verzoek van Krabbenvanger bloggger een foto van het palet. De verdeling van de kleuren over het palet beginnen vrij ordelijk om te eindigen in een artistieke ratjetoe. Zoals te zien is scheid ik de kleur voor de sneeuw in koele en warme partijen en meng die van donker stapsgewijs door naar lichter.


22-12-2009
Omdat het die dag hard sneeuwde en de sneeuw op palet en doek kwam ontstonden er lelijke structuren op het doek. De olieverf pakte niet goed omdat er water onder zat. Daarom ben ik vandaag nog een middag wezen schilderen. Gisternacht had het nog flink gesneeuwd en vandaag begon het licht te dooien dus dit is de laatste kans om deze scene aan te pakken. Het resultaat staat bovenaan.

donderdag 3 december 2009

Schilderen voor een staatslot

De eerste twee dagen van december waren onverwacht mooi na een natte periode die me ertoe dwong binnen te werken. Dat betekende elke dag naar café de Drie Gezusters of de Wolthoorn.
Maar als het in dit jaargetijde mooi weer is dan is het licht ook meteen stralend helder en fel. Een helderheid waar je als schilder een beetje licht in je hoofd van wordt.
De Stoeldraaiersstraat is bij mijn atelier om de hoek. Daar staat in het najaar een pandje altijd heel mooi in het lage licht. De compositie wijst zich dan als het ware van zelf. De kleuren leveren een mooi contrast hoog in het beeld.

Zoals de foto's laten zien sta ik eigenlijk op een druk kruispunt midden in de stad. Tijdens het schilderen komen veel bekenden langs en stoppen er ook wild vreemden die me dan vragen:"Doet u het voor uw beroep of bent u amateur?" Als ik dan antwoord, terwijl ik m'n palet en schildersjas laat zien:"Wat denkt u zelf?" Dan zeggen ze steevast:"Ooh, euh amateur".

Ook komen er studenten langs van de Klassieke Akademie die me een beetje bezorgt vragen of ze dat ook zo moeten doen. Want veel kunstenaars zouden zich hier niet aan wagen. Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat, terwijl ik nog op de akademie zat, voor het eerst buiten stond met een wankel ezeltje en plakaat verf. Het zweet liep me tappelings over de rug van de zenuwen. Maar alles went en ik sta nu al weer jaren op de wonderlijkste en drukste plekken. Op een bepaalde manier gaan dan de luiken dicht, de concentratie knop vol open en ben alleen gefocust op het onderwerp en zie niets anders dan wat ik wil zien.

Behalve als er kamera ploegje van de Postcode loterij langs komt die me vragen wat ik met een miljoen zou doen.
"Euh, hetzelfde als wat ik nu doe, lekker een stadsgezicht schilderen op deze mooie windstille najaars dag". Maar dat was natuurlijk niet het goede antwoord want je moet allerlei materiële zaken wensen die je geluk kompleet maakt. Voor een postcode lot wilde ik wel in de filmcamera zeggen dat schilderen in Nice een aantrekkelijk idee zou zijn.

woensdag 4 november 2009

Hoe men een café schildert.

Vandaag zal ik uit de doeken doen hoe ik een café-interieur maak. Stapsgewijs zal ik de de komende tijd het proces weergeven op deze blog. En ook de vergissingen en correcties zal ik meenemen. Het begint bij mij altijd met een tekening en een aquarel ter plekke. In dit geval in het café de Wolthoorn. Dan ga ik terug naar het atelier om verder te werken aan het schilderij. Op de onderstaande foto (nr1) zie je de aquarel en het schilderij in ongeveer hetzelfde stadium.

nr1.

Op een zacht steenrode ondergrond neem ik zo exact de compositie, horizon lijn en verdwijnpunt van de aquarel over. Ook is het formaat van het doek in verhouding met die van de aquarel. Op het doek schets ik met houtskool en als hulpmiddel een simpel latje als lineaal de voorstelling. Losjes schets ik daarna de figuren in de ruimte. De verf soort is goedkope acryl in de kleuren engels rood, phtalo blauw en wit.

nr2

In afb. nr 2 ben ik al wat verder en is het een dag later. Dat schiet ook niet op zal de harde werker zeggen, maar ik heb tijd nodig om mogelijke vergissingen te zien. Vooral bij de eerste opzet is het van groot belang om de grote vergissingen te vermijden want het geeft veel gedoe om het straks in olieverf te verbeteren. Zo kun je zien dat in afb. 1 de figuur rechts te laag geplaatst is en onder mijn horizon lijn zit terwijl we ons op dezelfde hoogte bevinden. In afb. 2 is dat de volgende dag pas gezien en gecorrigeerd. Nog steeds werk ik in de kleuren engels rood, phtalo blauw en wit.

nr3

Nog een stap verder met de acryl. Oker en viridiaan voeg ik nu toe aan aan het kleuren palet. Verder is de biljartende man naar het midden van de biljart tafel geplaatst. Nu heeft het enige tijd geduurd voor dat ik dit heb gepost maar het werk aan het schilderij valt precies in de periode met de kortste dagen wat het interieur erg donker maak. Maar in januari worden de dagen snel weer langer en hoop ik het werk weer voorvarender ter hand ter nemen.

nr4

Zoals gezegd in januari verder. De dagen worden snel langer en ik kan daarom om vier uur als het café opent even naar de Wolthoorn om wat te schetsen en mijn geheugen op te frissen. Als ik schilder en daarna vanuit het atelier naar het café loop ben ik altijd weer verbaasd hoe anders het uiteindelijk is. Veel details heb ik gemist en zie soms voorwerpen die ik totaal over het hoofd heb gezien. Mijn visueel geheugen, in ieder geval, werkt niet heel goed en tijdens het werken in het atelier aan het schilderij vervorm ik zaken. Daarom is het voor mij van belang om het onderwerp dicht bij me te hebben. In dit stadium heb ik de acryl ter zijde gelegd en werk vanuit de voorgrond met olieverf langzaam naar achter. Dat geeft wat extra diepte aan het schilderij omdat de acryl matter is dan olieverf en wat briljanter van kleur.

nr5

In vergelijk met nr 4 is het schilderij aanzienlijk kleurrijker ( in realiteit wat minder groenig).
Dit komt omdat ik de afgelopen traag maar gestaag met olieverf bijna alle gebieden heb overgeschilderd. Behalve bij het raampartij en het uitzicht wat nog staads in de acryl staat. De afgelopen weken heb ik regelmatig even bij de Wolthoorn wat getekend, alleen gekeken of snel naar binnen gewipt om daarna naar het atelier te gaan en dan een uur of anderhalf aan het schilderij te werken. Het schilderij heeft nu bijna zijn definitieve staat bereikt. Ik werk op deze manier nog een weekje door en dan zal het klaar zijn.

woensdag 21 oktober 2009

Zuidlaarder paardenmarkt

Op een frisse dinsdag ochtend haalde ik klassieke Academie student en schilder collega Keimpe van der Kooi met de auto op voor een schilder sessie op de paardenmarkt van Zuidlaren (Dr) . Niets vermoedend reden we 's ochtends richting het zuiden om bij de afrit van de snelweg te ontdekken dat 120.000 andere mensen hetzelfde idee hadden. Eindelijk op de paardenmarkt aangekomen eerst maar schetsen om de paardenvorm in de vingers te krijgen.
nr1
Dan met houtskool de compositie met hoofdlijnen opzetten.



nr2
Schets wat vluchtig met gebr sienna, gele oker en licht oranje de bos grond met de schaduwen in en achterin de huizen en spaar de bomen uit



nr3

Het is zaak om flink door te kwasten ondanks paarden die recht op je afstormen en de koude herfst wind. Vandaar de handschoenen en dikke schilderjas.

zondag 11 oktober 2009

Een schilder in de Drie Gezusters


Omdat ik de achterhaalde gewoonte heb om vrijwel nooit vanaf foto's te schilderen, moet ik dus bijna alles ter plekke doen. Gelukkig kent het personeel me onderhand van boven genoemde kroeg en laten ze me met rust. Dat is niet altijd het geval. Soms ziet de uitbater van een kroeg je als een niet consumerende kosten post. Dan kan je hoog of laag springen en er op wijzen dat je evenveel koffie en tosti's verbruikt als de klant naast je maar je valt eenmaal op en uit de toon en waarschijnlijk stinkt de verf ook.

Dat is een van de redenen dat ik in het café zoveel mogelijk met acryl werk. En ook dat ik niet met het oplosmiddel terpentine werk voor de olieverf maar shellsol. Verdampt aanzienlijk minder snel en is vrijwel reukloos.


Voor dit soort kleinere schilderijtjes heb ik eens een acryl schilderkist gekocht van Rembrandt.
Voor het afwerken in olieverf heb ik daarnaast nog een antiek kleiner schilderkistje met kleine tubes, ook van Rembrandt. Alles handzaam en niet teveel ruimte innemend.

woensdag 30 september 2009

Dutch interior painter II

Mijn vriendin was vanmorgen op de school van mijn zoontje op een ouder bijeenkomst. Toen ze vertelde dat ze sinds kort werkeloos was en dat haar vriend (ik dus) kunstenaar was zei de juffrouw van de school:"Oh maar dan leven jullie van twee uitkeringen!". Gelukkig niet. Zo heb ik net een opdracht voltooid die zich moest afspelen in de Drie Gezusters ( het plaatselijk grand café)
Dit soort dingen vind ik geen straf en ik verdien er ook een inkomen mee, wat wil een mens c q kunstenaar nog meer.


Titel: "Jasper in de Drie Gezusters"

dinsdag 29 september 2009

Dutch interior painter

Behalve buiten schilder ben ik ook nog docent op de klassieke academie. En dat speelt zich
meesttijds binnen af. En aangezien ik ook nog de hoogmoed had om een paar jaar geleden bij een van de oprichtings vergaderingen te roepen dat ik de studenten wel even perspectief zou bij brengen, zit ik daar nu mooi aan vast. Nu wil het geluk dat ik mijn oude docent perspectief ben tegen gekomen. Dhr D. Wanders, die zo vriendelijk was om mij eens flink bij te scholen. Het effect van dat soort dingen en perspectief in het bijzonder is dat je niet meer gewoon ergens een kopje koffie kan drinken. Overal waar je kijkt drinkt de ruimtelijke wereld zich aan je op.


Dus dan krijg je dit soort tekeningen. Maar je hebt wel meteen een leuk huiswerk voorbeeld.
"Drie Gezusters vanaf het raam gezien"

zaterdag 19 september 2009

De laatste mooie dag van 2009


Oefening baart kunst zullen we maar zeggen. Want ik kon het niet laten om weer terug te gaan naar mijn oude stek op de steiger van het restaurant de twee Provinciën aan het Paterswoldse meer. Met het licht in de rug en de reflectie van de zeilen in het water. Hetzelfde standpunt en onderwerp als in juni maar toch geeft het een andere indruk door de zon die een stuk lager staat.
Ook de sfeer van deze dag is niet te vergelijken met die in juni. Toen was er een al beweging en in de lucht en op het water, nu een lome rust en de zeilboten hebben moeite om vooruit te komen.


Na een donderdagmiddag rond gelopen te hebben in weer en wind met het schetsboek kon ik gelukkig de dag daarop aan de gang. In twee sessies heb ik het schilderij gemaakt.

zondag 13 september 2009

De dag van de dressuur

nr112 September was de dag van de parcours, vandaag werd de dressuur gereden. Deze foto laat het terrein zien waar de rijders warm reden en door de bomen ziet men het veld waar de dressuur wordt afgewerkt. Op de voorgrond de eerste opzet, snel gedaan nadat de laatste buien waren overgedreven. Dit soort onderwerpen drijft de schilder in tijdnood omdat het weer niet meewerkt en de manifestatie niet lang duurt. Dus geen tijd voor treuzelen en direct aan de slag.

nr2Dit is de situatie in het wisselende september licht. De eerste herfstige dag met harde en koude wind, waar ik niet op gekleed was.

nr3

Het resultaat waar ik waarschijnlijk nog wat aan moet doen omdat ik eerder moest ophouden omdat de wind te hard werd.

zaterdag 12 september 2009

Parcours te Annen




Vandaag, 12 september ben ik naar Annen geweest in het kader van een schilder project om iets in of om het Drents brink dorp te schilderen. Ik had er al eerder van de week rond gedwaald maar kon niet mijn draai vinden. Maar vandaag viel ik met m'n neus in de boter. Ik kwam aanrijden en zag dit tafereel door de bomen. Het is de start plek waar de meisjes met hun paarden moeten wachten om het parcours te kunnen rijden. De hindernissen op de voorgrond heb ik weggelaten. Zonlicht, bomen aan de brink en de wachtende paarden moesten voldoende zijn.

donderdag 10 september 2009

De schilder en zijn droogdok

Vorig jaar tijdens een uitstapje met buitenlands bezoek struikelde ik over een nieuw schilder onderwerp. En tot mijn verbazing ook nog onaangeroerd door de collega's uit het Noorden. Een prachtig droogdok in Lauwersoog. Vol in gebruik en daardoor ook levendig.
Pas dit voorjaar kwam ik er toe om terug te keren en het onder handen te nemen.

Na wat verkennende compositie schetsjes gekozen voor een verdeling met de boot links van het midden en hoger in het beeld. Mijn voorkeur gaat vaak uit naar een ruime voorgrond.

nr 1
Wat misschien ook opvalt is dat ik graag hulplijnen zet voor de eerste constructie van het beeld. Vooral als er een zekere bouw in zit. Dus horizon een verdwijn punten van de hoofdstructuur worden in heldere lijnen uitgezet.

nr2

Dan kan het schilderen beginnen. Met een redelijk grote platte varkensharen kwast (nr18) en een warme mengsel van rode okers, gebr. sienna en scheveningsrood middel schets ik de warme partijen in en probeer snel het hoogste contrast te vinden in licht en donker en warm en koel.
Dat laatste speelt zich boven af, bij de schuin oplopende dwarsbalk.

nr3
Na nog twee uur stug door werken is dit het resultaat

nr 4
Een werkman in rood overal werd op het laatste moment toegevoegd voor extra diepte en om de aandacht in het beeld nog meer naar links te verplaatsen. De stapel palets op de voorgrond zijn in het atelier verlaagd voor een vrijere doorkijk naar de boot.

woensdag 1 juli 2009

Joost Doornik en de Telegraaf

Eigenlijk had de koptekst moeten zijn Joost Doornik en de zomeracademie. Maar dit is natuurlijk te leuk om onvermeld voorbij te laten gaan.
Dit is de tweede dag dat ik met 17 cursisten van de zomeracademie van de Klassieke academie naar buiten ga. In de bocht aan de Noorderhaven stond een woud aan schildersezels die we hadden neergezet om een moeilijk onderwerp aan te pakken. Een stadsgezicht met bootjes op de voorgrond. Maar de zon scheen en we konden geriefelijk vanuit de schaduw met vorm en aanvankelijk een beperkt palet het onderwerp te lijf. Al snel zwermde de fotografen, journalisten en nieuwsgierigen om ons heen. Het is komkommer tijd of niet! Dus dinsdag morgen stond er al een stukje in het Dagblad v/h Noorden. En daarna op deze woensdag een landelijk stukje in de Telegraaf.

Ik gaf twee dagen les, Flip Gaasendam een ochtend model en Paul Boswijk gaat nog anderhalve dag met ze aan de gang en dan mag H. Helmantel ze er vrijdag inkoppen.

Al met al een geslaagd initiatief om 17 schilder liefhebbers en de Klassieke Academie weer wat verder in de wereld vooruit te helpen. ( En onszelf natuurlijk ook een klein beetje)